جزیره علم

بهار عربی یا بیداری اسلامی (هرچی می خواهید اسمش را بگذارید، هر کس دلش را به چیزی خوش کرده است)، گرچه منافع کشورهای بزرگ را تأمین کرد اما برخی کشورها با خرج کردن دلارهای نفتی تلاش کردند موج سوای کرده و مطالبات مردم را مدیریت نمایند تا از ماطلبات دموکراتیک (حقوق شهروندی،  . . ) دست بردارند. اما گویا این سکوت شکننده در ملتهای منطقه آن بازیگران را راضی نکرده و به راهبردی دیگر در تلاشند تغییرات دلخواه را ایجاده کرده و خود موج سواری نمایند.

- اجرای سیاست زمین سوخته با راه اندازی دولت عربی - اسرائیلی شیعه کش (داعش) در منطقه خاورمیانه تا ضمن مشغول کردن مسلمانان به یکدیگر، بازار تجارت اسلحه را گرم نگهدارند.

- کاهش شدید قیمت نفت اتفاق افتاد تا شیخ نشینهای منطقه و برخی دیگر کشورها (شاید ایران و . . ) نتوانند مطالبات مردمشان را با دلارهای نفتی تحریف کنند و به فکر بیافتند دوباره مطالبات اجتماعی و دموکراتیک و عمومی خود را به طور واقعی بروز دهند. اتفاقی که اگر بیافتد، شیخ نشینها نمی توانند آن را مدیریت کنند.

به همین خاطر، استعمارگر پیر (!) حضور خود را در خلیج عربی اما  همیشه فارس تقویت کرده و همتای کابوی آن (!) سی هزار نیروی نظامی خود را در مرز کویت و عربستان (نزدیک خوزستان!) مستقر کرده است. طولانی کردن روند مذاکرات هسته ای ایران نیز فواید زیادی برای بازیگران اصلی دارد که ضمن تهدید امنیت داخلی، هزینه های بازیگری ایران در منطقه را افزایش می دهد.

هزینه کردن برای منویات مهمان به خرج میزبان هنری است عجیب و مهارتی است شگفت!

انتشار در جزیره علم در 21/10/93 توسط دکترسید مهدی موحد ابطحی